EAH chapter 3

***3***

Nauntog ako sa bubong nung bigla akong tumayo. Nakakahiya talaga, tulog siya pero nahihiya pa rin ako, tumingin si Dexter sakin tapos tumawa. Ginising na rin niya si Kiel na nagising naman agad. Nagreklamo pa ngang masakit yung balikat niya tapos tumingin sakin ng masama.

“Saan mo ba tinatago yung bigat mo? Hindi na ata dumadaloy yung dugo sa braso ko eh, dinaganan mo pa.” nasa labas na kami ng van nun. Grabe naman ‘to, hindi naman ako mabigat!

“Eh bakit hindi mo ako ginising? As if namang gusto kong sumandal sayo?! Wag kang feeling ha!” naglakad na ‘ko nun papasok ng bahay nila. Ang laki nung bahay, mansyon na ata yun eh. Nahuli kaming dalawa sa paglakad kaya kami na lang din yung nagusap.

“Hindi ako feeling! Hindi kita ginising kasi alam kong maaga kang nagising kanina. Tsaka…” he trailed off.

“Tsaka ano?” naiirita na yung itsura ko nun. Pa-suspense pa kasi eh!

“…tsaka, gusto ko naman kaya ok lang!” tapos tumakbo na siya papasok ng bahay. Ano daw? Hindi ko nagets! Ano daw gusto niya?

Iniwan nya ‘ko mag-isa dun. Ngayon, paano ko malalaman kung nasaan sila? Naglakad na ‘ko papasok ng bahay. Mas mukha ‘tong resort kesa bahay. Walang tao sa living room, baka umakyat sila sa kwarto. Inilapag ko muna yung gamit na dala ko dun sa couch, tapos hinanap ko na sila. May lalaki akong nakita na pumasok sa kitchen kaya sinundan ko siya. Nawawala na rin naman ako eh, edi magtatanong na ako para mahanap ko na sila Dexter.

Nung pumasok yung lalaki dun sa pinto, hunminto muna ako para silipin dun sa bintana sa gilid kung anong itsura sa loob. And guess what made me stunned? Parang kitchen sa restaurant! Yung tipong sa five star hotels mo lang makikita. Ako nga, dun lang sa sikat na koreanovela ako nakakita ng ganito kagarang kusina. Yung loob, maraming station, tapos puro stainless pa ata tsaka silver yung gamit sa loob. Ang pinagkaiba lang siguro nun sa pang five star hotel na kusina eh, walang tao bukod dun sa lalaking pumasok kanina.

“Pumasok ka kung papasok ka, bawal tumambay sa hallway.” Nakatalikod pa siya habang nagsasalita.

Pumasok naman ako. Ako ba yung kausap niya? Lumingon ako, baka kasi may kausap siya na nasa likod ko, tapos tumingin ako ulit sa kanya. Nakaharap na siya nun, may hawak siyang baso tska kutsara, may hinahalo siya dun sa baso. Magkasalubong yung kilay niya tapos bigla na lang siyang sumigaw tapos nahulog yung basong hawak niya. Nagulat naman ko kaya lumingon ako, wala namang tao, humarap ako sa kanya, namumutla yung mukha niya, parang nakakita ng multo.

“ah…eh…kuya, ok ka lang?” sinubukan kong lumapit pero tulala pa rin siya sakin. Ang weird na nito ah, sintu-sinto ba ‘to o ano? Mukha na naman b akong zombie kaya gnito ‘to?

Siguro mga 3 minutes pa kaming nakatayo dun, bago siya natauhan. Tinitigan niya ko, as in yung parang minumukhaan niya ‘ko. Then inikot niya yung index finger niya na parang pinapaikot ako. Ako namang utu-uto umikot nga, nung naka-ikot na ‘ko, ngumiti sya. Adik? Ewan.

“Sorry miss, akala ko kilala kita, hindi pala, sobrang kamukha mo lang.” sabi naman niya. Lumapit siya sa cabinet sa gilid tapos naglabas siya ng walis tsaka dustpan, ayun, winalis yung nabasag na baso. Kakaiba din mag-akala ‘tong lalaking ‘to eh no? Killer ba yung kamukha ko para mapasigaw siya ng ganun?

Lumapit ako ulit sa kanya tapos tinapik ko siya. “Umm…kuya…” sabi ko, ano bang dapat kong itawag sa kanya? Bata pa naman siya kaso halatang mas matanda siya sakin ng mga 3 or 4 years. Lumingon siya tapos ngumiti. “yes?” sabi niya.

“Umm… kasi, nawawala ata ako, nauna na kasi yung mga kasama kong pumasok dito. Kaya hindi ko alam kung saan ako pupunta. Saan ba ko pwedeng magtanong?” Humarap na siya sakin tapos nakangiti pa rin siya.

“Kasama ka ba nila Tito Eric? Ako nga pala si Earl, anak ako ng kapatid ni Tito Eric, pinsan ako ni Kiel.” Sabi niya.

Nagpakilala naman ako, sabi ko ako si Ej, kasama ko yung dalawa kong kapatid at dito kami titira for the whole summer. Tinanong naman niya kung ano yung meaning ng Ej.

“Eah Joy Mendoza yung whole name ko.” Nung sinabi ko yun sa kanya, namutla siya ulit. Ano bang meron dito sa lalaking to at parang lagi na lang namumutla? Natauhan na ata siya ulit tapos napakamot ng ulo. Habit ba nila talaga ng pamilya nila yung pagkamot ng ulo?

“Ej, anong pangalan ng kapatid mo, dalawa sila diba? Mas bata ba sayo o mas matanda?” Ang dami namang tanong.

“Pareho silang mas matanda sakin, kambal sila, Marion Dexter, tsaka Merri Claire—“ hindi pa ko tapos tumawa na siya. Eh? Bakit na naman? Kanina lang namumutla siya, tapos ngayon tawa na siya ng tawa. Tinanong ko siya kung anong nakakatawa tapos ang sabi niya, “I know them. Kaya pala napagkamalan kita yung ate mo, sobrang kamukha mo siya.” Sabi niya.

Pagkatapos nun, sinamahan na niya ako kung saan ko pwedeng makita sila Dexter. Lumabas kami doon sa glass door na katapat ng living room na mukhang lobby, then paglabas namin. Napahinto ako, sabi ko na nga ba eh! Hindi lang ‘to basta basta bahay o mansyon eh… It’s a beach resort!

“Welcome to Keila Resort! Yung pinanggalingan natin kanina, yun ang Main House. Doon kami nakatira ni Mommy, at doon din kayo titira, pero dito ko nakitang lumabas sila Kiel kanina, mags-swimming na ata sila.” Sabi niya, ganun ba? Eh sa dami ng tao dito, paano ko sila hahanapin? Nabasa ata niya yung expression ng mukha ko, ngumiti siya tapos umakbay sakin.

“Don’t worry Ej, tutulungan kita maghanap, madali lang yun, tatawagan lang natin si Felix, malamang naman kasama niya si Kiel.” Yun yung sabi niya, tapos kinuha niya yung phone niya sa bulsa niya, nag-dial siya tapos nilagay niya sa tenga niya yung phone.

Earl: “Lix, where’s Zik?” naka loud speaker ata kaya narinig ko yung sinasabi nung Felix

Felix: “He’s here, at the usual. He brought your girl. Oopps, ex-girl.” Hindi ko nagegets ah.

E: “Yeah, I already knew that she’s here, and what is with him? He brought her there? Give the freakin’ phone to Zik!” sumisigaw na siya nun. Sino si Zik?

F: “hey, hey, chill bro, Imma give him the freakin phone, doesn’t have to be that touchy.” English speaking ba talaga to? After that, narinig ko na yung familiar voice ni Kiel.

Kiel: “Hey Earl, ano na naman?” naiinis yung tono ng boses niya. Siya si Zik? Bakit Zik?

E: “Hoy Exekiel Alcantara! As I remember, maraming beses ko nang sinabi sayo na hindi iniiwan ang babae, asan ka? Bakit mo iniwan si Ej dito sa bahay? Eh kung wala ako dito? Saan pupulutin tong magandan dilag na’to?”

K: “Kasama mo si Ej? Kanina ko pa kaya siya hinahanap, nung tumakbo ako, iniwan ko lang sa kwarto yung gamit ko, tapos, nakita ko na lang yung gamit niya sa lobby, wala na siya. Saan daw ba siya nagpunta?” Tumingin si Earl sakin nun tapos tumawa siya.

E: “Hindi nga Bro? Sorry, kasama ko siya sa kitchen, nawawala kasi siya eh. Sige papunta na kami dyan.” Nagsimula na kaming maglakad nun papunta sa beach. Kausap lang niya si Kiel, pero naka-headset na siya kaya hindi ko na narinig yung iba nilang pinagusapan.

After five minutes, nakarating kami sa East side ng beach na walang tao. As in wala talagang tao, bukod dun sa apat na figures sa malayo na nakaupo sa batuhan. Nung palapit na kami, nakita ko na kung sinu-sino yung mga yun. Sila Dexter, Claire, Kiel at isa pang mistisong lalaking ka-edad ko ata. Siya siguro si Felix. Nakita na ako ni Claire, tapos kumaway siya, kaso napatigil siya nung nakita niya si Earl. Parang naulit yung nangyari kay Earl kanina. Sabay pa silang natulala at namutla ngayon. Ano bang meron sa dalawang ‘to?

Tumakbo si Dexter sa direksyon namin. The next thing I knew, nagre-wrestling na sila ni Earl. Pero tumatawa naman sila kaya hindi ako kinabahan. Lumapit si Kiel sakin tapos inabutan ako ng supot ng butter cookies. May nakalagay na card, nung binasa ko yung nakasulat, “Sorry…” lang nakalagay. Eh bakit siya nagsosorry?

“Bakit ka nagso-sorry kung wala kang kasalanan?” sabi ko. Tapos di na niya ako pinansin. Ano kaya yun?

Bumalik na siya dun sa batuhan, si Claire naman, tulala pa rin pero kinakausap siya ni Felix. Inaaliw ata siya. Yung dalawang nag wrestling, tumayo na. Sila na lang yung tinignan ko, naguguluhan na ako eh.

“Sabi ko na nga ba makikita kita ngayon dude eh, akala ko tataguan mo kami ni Claire, and yet, you’re here! Macho at buhay na buhay!” sabi ni Dexter. Magkaakbay na sila. Oohh, bad romance.

Tumingin sakin si Earl tapos tumawa siya. “Akala ko nga si Ej si Claire eh, kaso narealize kong masyado siyang bata to be Claire. Haha. Kamukhang kamukha niya si Claire three years ago.” Tumingin siya sakin, ngumiti, tumingin kay Claire, yumuko, nag b-blush ba siya?

Nakaupo na kami sa batuhan nun, kaya naghanap na ako ng chance para tanungin si Kiel kung ano ni Claire si Earl. Umupo ako sa tabi niya, mag gagabi na, almost sunset. Nagulat ako nung bigla siyang nagkwento ng hindi ko naman tinatanong.

“It was three years ago, nung may dumating dito na dalawang teen ager na kasama ni Tito Eric. Bata pa ako nun, kaya hindi pa ‘ko masyadong nakikihalubilo sa kanila. Felix and I have a daily routine na magswim race mula dito hanggang sa kabilang beach.

12 lang ako nun 11 naman si Felix kaya wala pa kaming alam about love. Pero after a week, kami mismo, we saw what love is. Earl was 15 that time. And the two teens that I was talking about are Dexter and Claire. Unang linggo pa lang nila dito, close na sila Dexter at Earl. Lagi silang naglalaro ng basketball sa court, kami ni Felix nanonood lang. Oh, before I forget, pinsan namin ni Earl si Felix, anak siya ni…Tita Emma, yung kapatid ni Daddy na pabalikbalik ng States. Kaya siya English spokening dollar. Ang Mommy naman ni Earl, si Tita Bea, siya yung may ari ng buong resort.

Well anyway. Dahil nga magpipinsan naman kami, samin ikinu-kwento ni Earl yung love story nila ni Claire.” Tumingin siya sakin tapos ngumiti lang. Ok, alam ko na kung bakit sila ganun ka-ilang sa isa’t isa.

“What happened? Bakit bigla na lang silang nagkailangan?” tanong ko. Medyo malayo saamin sila Dexter pero naririnig kami ni Felix. Tumabi siya sakin tapos ngumiti, siya yung sumagot sa tanong ko.

“One day, Dexter got hit by a car. I bet you know that, but there’s the made-up story and the real story. The made-up story is that, a drunk customer drove at the wrong side of the road. No one filed a case or anything. Coz the real story is way much complicated than that.

We, me and Zik, was playing at the beach that night. We saw what happened; Earl broke up with Claire two days before his birthday. It’s because he thought he’s not yet ready for a serious relationship. Claire was in pain, emotionally. And Dexter, as her twin brother, confronted Earl to get the real story since Claire never told anyone what really happened. Just like her, Earl didn’t tell anyone why they broke up, there’s only me and Zik who knew the story. Dexter hated Earl for the longest week I’ve ever had. No one’s planning to talk to the two guys, that’s why we all got shocked when we saw them together at the beach. We thought they’re best buds again, but the next thing we knew, Dexter punched Earl. And Earl didn’t defend his self. He just let Dex kick his ass that way. I wanted to defend my cousin but this guy here told me to back off. I guess he has the widest understanding among us. Dexter run away that day and didn’t came back. We searched for him until nightfall and Zik saw him at the beach, covered with blood. That’s my part of the story, Zik’s the best story teller for the rest.” Tumingin ako kay Kiel tapos huminga siya ng malalim.

“So, yun nga, nakita ko si Dexter sa beach, pero hindi pa siya duguan nun. Nandito siya sa batuhan, after niya i-kwento sakin yung nangyari, dumating si Claire, tapos nalaman na din pala ni Claire yung nangyari kaya nagulat ako nung sinampal niya si Dexter. Tumingin siya sa kalsada tapos tumakbo si Dexter pero may rumaragasang sasakyan at the wrong side of the road. That was the time that he got hit by a car.”

“so totoo yung story na lasing yung nakasagasa sa kanya?” tanong ko naman. Eh pinahaba lang pala nila eh. Pero nagulat ako sa sagot niya.

“Yeah. Pero hindi siya yung masasagasaan nun. He saved Earl kasi nakatayo siya sa tapat nung sasakyan. Magpapasagasa sana siya kaso hindi niya natuloy kasi tinulak siya ni Dexter. And your brother got hit.”

“Bakit niya ginawa yun?” hindi naman porket kaibigan niya, siya na yung magpapakabayani. Nagulat ako sa sagot ni Kiel.

“Because of what he knew about Earl’s step father.” Ngumiti siya nung lumapit si Dexter sa amin.

“Hindi ko hahayaang mapahamak yung lalaking mahal ng kambal ko. At hindi ko hahayaang masagasaan ang soon to be step bro ko.” Ngumiti siya tapos tinawag na siya ni Earl. Natulala na lang ako. Ano daw?!